CUMHURİYET,HÜRRİYET,İNSANİYET

29 Ekim sabahı
Yağmur, yağmurdu Ankara
Bayrak, bayraktı, dalga, dalga
Hayranlıkla bakarken bayrağıma
Dünya haritası geldi aklıma
Hangi vatan benzer vatanıma?

Yıllar önce şehrin birinde
Bir Gazi görmüştüm bastonu elinde
Şadırvanda abdest aldı son gücüyle
Bekledim namazının bitimini
Koştum, öptüm madalyasını, ellerini
Gaziden Gazi Mustafa Kemal’i sordum
Parladı gözleri, gürleşti sesi, vuruldum
Atatürk’e ilk kez bu kadar yakın olmuştum
İki kelimesiyle abat etti, yaşayan tarihti
Kim yaşayandan daha iyisini bilebilirdi?

29 Ekim sabahı
Soğuktu, keskindi, ama pırıl pırıldı hava
Bahçede kızıl saçları parlıyordu Ekim’in
Her 29 Ekim’deki coşkusu aklıma geldi
Şehit oğlu rahmetli yetim dedemin
Güneş gülümsüyordu bu soğukta
Heyecanla astık bayrağımızı oğlumla
Yaşa, varol dedik, şükrettik Cumhuriyete
Hürriyet kadar ne yakışabilirdi insaniyete?
 
Bekir Mutlu Gökçesu