YILSONU KONUŞMA METNİ

Her yıl Mayıs ayının 3. haftası babalar günü olarak kutlanıyor. Okulumuz ise bu tarihte kapanmış oluyor. Anneler günü sınıf içi etkinliğimizi sınıfta kutlayarak annelerimizin hatırını yaptık. Babalarımızın ise boynu bükülü kalmasın diye sizin için yaşanmış bir öyküyü anlatmak istiyorum.

Adam yorgun argın eve döndüğünde 5 yaşındaki çocuğunu kapının önünde beklerken buldu. Çocuk babasına, "Baba bir saatte ne kadar para kazanıyorsun" diye sordu... Zaten yorgun gelen adam, "Bu senin işin değil" diye cevap verdi. Bunun üzerine çocuk "Babacım lütfen, bilmek istiyorum" diye üsteledi. Adam "İllâ da bilmek istiyorsan 20 milyon" diye cevap verdi. Bunun üzerine çocuk "Peki bana 10 milyon borç verir misin" diye sordu. Adam iyice sinirlenip, "Benim senin saçma oyuncaklarına veya benzeri şeylerine ayıracak param yok. Hadi, derhal odana git ve kapını kapat" dedi. Çocuk sessizce odasına çıkıp kapıyı kapattı. Adam sinirli sinirli "Bu çocuk nasıl böyle şeylere cesaret eder." diye düşündü. Aradan bir saat geçtikten sonra adam biraz daha sakinleşti ve çocuğa parayı neden istediğini bile sormadığını düşündü, "Belki de gerçekten lazımdı"... 
Yukarı çocuğunun odasına çıktı ve kapıyı açtı... Yatağında olan çocuğa, "Uyuyor musun" diye sordu. Çocuk "Hayır" diye cevap verdi... "Al bakalım, istediğin 10 milyon. Sana 
az önce sert davrandığım için üzgünüm. Ama uzun ve yorucu bir gün geçirdim" dedi... 
Çocuk sevinçle haykırdı, "Teşekkürler babacığım"... Hemen yastığının altından 
diğer buruşuk paraları çıkardı. Adamın suratına baktı ve yavaşça paraları saydı. 
Bunu gören adam iyice sinirlenerek, "Paran olduğu halde neden benden para istiyorsun?... Benim, senin saçma çocuk oyunlarına ayıracak 
vaktim yok" diye kızdı... Çocuk "Param vardı ama yeterince yoktu " dedi ve yüzünde 
mahcup bir gülücükle paraları babasına uzattı; "İşte 20 milyon... 

Şimdi bir saatini alabilir miyim babacım?

Babalarımıza çocukları ile ilgilenmelerinin ne denli önemli olduğunu anlatan mesajı verdikten sonra çocuklarıma veda konuşması yapmak istiyorum.

"180 günlük birlikteliğimizin bugün son günü çocuklarım…
Bugün hiç bitmese…
Bugün sınıf içi etkinliklerimizden biri için burada toplanmış olsak…

Bu yıl deneylerle, sunularla ve oyunlarla eğlenerek 1. sınıfa hazırlandınız.
Şimdi dinlenme zamanı… Hoplayın, zıplayın, ama tehlikeli olabilecek durumlardan bu güzel bedeninizi de koruyun lütfen…
Dinlenirken okulda öğrendiklerinizi tekrarlamanız, sizlerin daha başarılı olmanızı sağlayacak.
Sizleri çok özleyeceğim. Okulumuzun 1. sınıfına yazıldınız. Sizler büyüdünüz. Yerinize yeni çocuklar ve kardeşleriniz sınıfımızı dolduracak. Okulda birbirimizi görebileceğiz. Seneler sonra büyüyüp de yanıma geldiğinizde öyle çok büyümüş olacaksınız ki belki de sizi tanıyamayacağım. 
İsminizi bana söyleyerek: —Öğretmenim ben geldim’’ demeniz, bana sarılmanız bana yetecek. Belki seçtiğiniz meslek beni gururlandıracak…


konuşmanın sonunu bir şiir ile bağlayabilirsiniz. Ben Ülkü DUYSAK öğretmenimizin bana özel yazdığı ''Hoş geldiniz dünyama, hoş geldiniz çocuklarım'' isimli şiiri ile konuşmamı tamamalamıştım.


Emel ÖZDEMİR