ÇANAKKALE

Öğün ey Çanakkale , cihan durdukça öğün !

Ömründe göstermedin bin düşmana bir düğün

Sen bir büyük milletin savaşa girdiği gün ,

Başına yüz milletin birden üşüştüğü yersin !

Sen savaşa girince mızrakla ,  okla , yayla ,

Karşına çıktı düşman çelikten bir alayla .

Sen topun donanmayla , tüfeğin  bataryayla ,

Neferin ordularla boy ölçüştüğü yersin !

Nice tüysüz yiğitler yılmadı cenk devrinden,

Koştu senin koynuna çıkar çıkmaz evinden

Sen onların açtığı bayrağın alevinden,

Kaç bayrağın tutuşup yere düştüğü yersin !

Toprağından fazladır sende yatan adamlar ,

Irmağın kanla çağlar , yağmurun  kanlı damlar,

O cenkten armağandır sana kızıl akşamlar,

Sen silahın inançla son dövüştüğü yersin !

Bir destana  benziyor senin bugünkü halin ,

Okurken duyuyorum sesini ihtilalin.

Öğün , ey Çanakkale ki Mustafa Kemal’in,

Yüz milletle yüzyüze görüştüğü yersin.

Faruk Nafiz ÇAMLIBEL