ANI ÇİÇEKLERİ

(Sahne açıldığı zaman çocuklar, yarım daire şeklinde dizilmişlerdir. Bazıları diz çökmüş,

bazıları oturmuş, bazıları da ayaktadır. Ait oldukları çiçeğe benzeyecek şekilde renkli

kâğıtlardan yararlanmışlardır. Perde açılınca sahnede Gül, Zambak, Lale, Mimoza, Şebboy

ve Menekşe vardır. Toplantıyı Kasımpatı yönetir.)

Kasımpatı — (Sahnenin önüne doğru ilerler.) Sayın misafi rlerimiz! Hepinizi saygıyla

selamlayarak toplantıyı açıyorum. Burada niçin toplandığımızı biliyorsunuz. Yıl

içinde en iyi iş gören çiçeği, ödüllendirmek için seçeceğiz. Kim söz istiyor?

Zambak — Ben istiyorum.

Kasımpatı — Buyurunuz.

Zambak — Beni yaşlı bir kadın bahçeden kopardı, vazoya koydu. Orada tam bir

hafta kadıncağızı eğlendirdim.

Gül — (söz alarak) Ben, bahçenin en güzel gülü idim. Beni, birinci sınıf çocukları

koparıp sınıflarındaki vazoya koydular. O gün sınıflarına “Gül” adını verdiler.

Bütün çiçekler — (Alkışlarlar.) Çok güzel, çok güzel!

Lale — (Söz alıp konuşur.) Ben, bir âlimin arkadaşlarına verdiği yemekte sofrayı

süsledim.

Mimoza — (söz alarak) Beni bir hastanın odasına koydular. Zavallı hastaya biraz

neşe, mutluluk verdim.

Karanfi l — Beni küçük bir çocuk kopardı, büyük annesine verdi. Kadıncağız,

görseniz ne kadar sevindi!

Şebboy — (atılarak) Ya ben, beni unutuyor musunuz?

Kasımpatı — Madem ki söz istiyorsunuz, işte sizi dinliyoruz.

Şebboy — Ben, İstanbul’un en parlak bir balosunda güzel ve kibar bir kadının

göğsünde parladım.

Çiçekler — Ödül kazanmak için bu yeterli değildir.

Menekşe — Ben, bütün mevsim beni sulayan kimsesiz bir öğretmene odasında

arkadaşlık ettim.

Çiçekler — (heyecanla) Ne iyi iş yapmışsın...

Kasımpatı — Görüyorum ki söz almadık kimse kalmadı. Bu senenin mükâfatını

kime verebileceğimizi kararlaştırma zamanı gelmiştir. Oy toplayacağım.

(Tam bu sırada bir fısıltı olur ve gittikçe artar.)

Kasımpatı — (Sorar.) Ne var, ne oluyor?

Bir çiçek — (sahnenin girilecek tarafında duran çiçekleri göstererek) İki arkadaşımız

daha geldi.

Kasımpatı — Peki, içeriye alınız.

(Gelincik ve Papatya mahçup, çekingen bir tavırla sahneye girerler.)

Kasımpatı — Çok geç kaldınız. Siz de yaptıklarınızı anlatınız.

Gelincik — (Papatya’ya işaret ederek) Biz, Dumlupınar’da genç bir Türk askerinin

mezarının üstünde bekliyorduk. Toplantıyı duyunca yola çıktık. Yol uzundu, geç kaldık.

Beklettiğimiz için üzgünüz.

Çiçekler — (Heyecanla bağırıp alkışlarlar.) Yaşasın anı çiçekleri!..

Kasımpatı — Alkışlardan, en iyi iş gören çiçek belli olmuştur. Sizi kutlarız. Bu yılın

ödülünü siz kazandınız. Siz, anı çiçekleri!..

Çiçekler — Yaşasın anı çiçekleri!..

(Bu sırada iki küçük tarla çiçeği, mahçup mahçup önlerine bakarlar, perde kapanır.)

Sadrettin CELÂL

Seçme Oyunlar

(hzl.: Hakan Altıner)

(Düzenleme yapılmıştır.)