SÖĞÜTLÜ ALİ

Sakarya’da savaş, iyice kızışmıştı. Vuruşa vuruşa

birer güneş gibi sönen Mehmetçiklerin yerini, yeni

Mehmetçikler alıyordu. Top sesleri, davulların gümbürtüsü

gibi sanki geleceğin zaferini ilan ediyordu. Bir

akşam üzeri, Sakarya vadisine karanlık çökerken yola

çıkmışlardı. Kadınlar, Mehmetçiklere kağnılarla

mermi taşıyorlardı. Bir kağnının üstünde, mermi sandıkları

arasında Ali vardı.

Birden, nal sesleri duyuldu. Ali seslendi:

— Bacılar! Kağnıları çalılıklara çekiniz.

Ali, tüfeğini doğrulttu. Daha gerekli hazırlıklar yapılmadan

atlılar, kağnıların yanına vardılar. Bu, bir

Türk müfrezesi idi. Başlarındaki kumandan, kadınların

yürüyüp delikanlının kağnıda oturduğunu görünce

üzüldü. Ali’ye dönerek gürledi:

1

— Senin adın nedir?

— Ali.

— İşin nedir?

— Cepheye giden ekiplere kolculuk etmek.

Kumandan, şimdi daha hiddetli ve haşindi:

— Bu, ne biçim kolculuktur? Arabada oturmuşsun,

bunca kadın, çoluk çocuk yayan yürür. Sen, cepheye

mi gidersin, yoksa düğüne mi?

Ali, kumandanın gürleyen sözleri karşısında ürperdi.

“Ben, bacağını Çanakkale’de vermiş bir gaziyim.”

demeye dili varmadı. Yüzbinlerce şehit kanıyla

sulanmış Çanakkale toprağında bıraktığı bacağın ne

önemi vardı? Kumandan, doğru söylüyordu. Er oğlu

er olan Türk delikanlısı, kadınları yürütüp kendisi oturamazdı.

Üzüldü:

— Bağışlayın kumandanım, dedi. Kadınlara seslendi:

— Ayşe Bacı, bacılar! Acele geliniz. Arabadan inmem

gerekiyor.

Kadınlar koştular. Ali’yi, külçe gibi arabadan

indirdiler. Bacağı kopuk bu delikanlı yürüyemiyordu.

Kumandanın yanında bulunan bir subay, söze

karıştı:

— Kumandanım! Bu genç, ünlü Söğütlü

Ali’dir. Balkan şehitlerinden Memduh Çavuş’un

oğludur. Mustafa Kemal Paşa’nın yanında savaşmıştır.

Çanakkale Savaşları’nda bir bacağını vermiş

gazilerimizdendir. 2

Ortalığı bir sessizlik kapladı. Kumandan,

atından indi. Söğütlü Ali’yi bağrına bastı:

— Yiğit evladım benim! Yüce ruhlu gazim!

Daha fazla duramadı. Atlara bindiler ve dörtnala

uzaklaştılar.

Ali, ekibin başında seke seke cepheye vardı.

Sonra Söğüt’e döndü. Cepheye yeniden erzak

hazırlanırken ellerini gökyüzüne kaldırdı:

— Sen bana güç ver Allah’ım! Ali kulun, vatan

borcunu ödesin, diye yalvardı.

Acar TUNCER

Söğütlü Ali Sakarya Yollarında

(Düzenleme yapılmıştır.)