BİLİM KURGU

Yağmur yağıyordu. Kimse görünmüyordu ortalarda.

Tavuklar, köpekler bile dam altlarına sığınmışlardı.

Biz beş arkadaş, birbirimizi kovalar gibi patır kütür

koşuşarak evlerin arasından geçtik. Hatice nine, pencereden

seslendi:

—Nereye böyle çocuklar? Ayağınız mı yandı?

Hep gülüştük bu söze.

—Yanmadı nine, dondu, dedi Fadik.

—Hee, belli oluyor.

İki sokak aşağıda Fadikgilin evi. Yan taraftan dolaşıp

onlara gittik. Anası, sevecenlikle karşıladı bizi:

—Girin yavrularım, çabuk girin, dedi.

Duvarda asılı geyikli halıya baktım. Bu eve ne zaman

gelsem gözümü alamam, bakarım. Bir yandan

romanımı düşündüm. Gerisini nasıl getirmeli?

—Ee, otur bakalım Murat. Otur da anlat. Romanın

sonu nasıl gelecek?

—Gerisini daha düşünmedim.

—Düşün işte. İyi başladın, gerisini de iyi götür.

—Ben bir şeyi anlamadım, dedi Osman. Babalarımızın

adı yazılı birer paket attılar. Nereden biliyorlar

babalarımızın adını?

—Bilirler, dedim. Onların çok gelişmiş aygıtları var.

Uzaktan gözlüyorlar, dinliyorlar. Bizi, bizden iyi biliyorlar.

—Doğru ya. Medeniyette çok ilerlemişler.

—Peki, uçan daireye bindik, sonra ne oldu?

—Kızlar, önce korktu; ağlamaya başladılar.

Ayşe ve Fadik, karşı çıktılar.

—Neden korkuyormuşuz? Kabul etmiyoruz, değiştir

orayı.

—Peki, şöyle yapayım: Hepimiz de biraz korktuk.

Yaşlı bir adam belirdi, “Korkmayın çocuklar.” dedi. Sizin

için çok iyi olacak. Gelin benimle. Önce giysilerinizi

değiştirmeliyiz. Bunlarla uzaya gidilmez. Sonra birlikte

oturup yemek yiyeceğiz.

Yumuşak bir sesi vardı. İnsana güven veriyordu.

Peşinden yürüdük. Salonlar, odalar... Kendiliğinden

açılıp kapanan kapılar. Hiç görmediğimiz araçlar. Nasıl

da büyükmüş taşıt. Dışarıdan hiç belli değildi.

Birer uzaylı bayan bize yardım etti. Yeni giysilerimizi

giydirdiler. Hafifleyiverdik. Bu arada büyük bir hızla

yol alıyormuşuz, farkında değiliz. Bir gürültü bile duyulmuyor.

Yemek masasına oturduk. Bizden başka baylı bayanlı

bir düzine adam. Yalnız ikisi bizim dilimizi biliyor. Bizimle

onlar konuşuyorlar. Öbürleri doktor, mühendis, uzman

kişiler. Bize çok kibar davranıyorlar. Ne istersek hemen

yerine geliyor. Yemekler bir harika. Sofrada kuş sütü eksik,

her şey var.

Yaşlı adam, bize açıklamalarda bulunuyor. Yemeklerin

adını söylüyor. Hepsi de doğal yiyeceklermiş.

—Bizim dünyamızda yetişir bunlar, dedi. Varınca göreceksiniz.

Çok değişik bir dünya bizimkisi. Her şeyin en

iyisi yetişir. Bunlarla beslenen insanlar zeki olur. Biz ayrıca

öğrenmeyi çabuklaştırıcı yöntemler geliştirdik. Şu karşınızda

oturan bayanlar öğretmendir. Bu işin uzmanıdırlar.

Çok çabuk ve kolay öğretirler. Bana uyurken sizin

dilinizi öğrettiler.

Fadik’in annesi kapıda dikilmiş, bize bakıyordu:

—Ne o, dedi. Ne anlatıyor bu Murat? Ders mi çalışıyorsunuz,

nasıl ders bu?

Talip APAYDIN

Biz Varız

(Kısaltılmıştır.)

 SES DOSYASINI İNDİRMEK İÇİN TIKLA...