FEDAKARLIK KONULU HİKAYE 

Bir annenin fedakarlığı;


Bebegimi görebilir miyim?" dedi yeni anne. Kucagina yumusak bir bohça verildi ve mutlu anne, bebeginin minik yüzünü görmek için kundagini açti ve saskinliktan adeta nutku tutuldu!Anne ve bebegini seyreden doktor hizla arkasini döndü ve camdan bakmaya basladi. Bebegin kulaklari yoktu...Muayenelerde, bebegin duyma yetisinin etkilenmedigi, sadece görünüsü bozan bir kulak yoksunlugu oldugu anlasildi.Aradan yillar geçti, çocuk büyüdü ve okula basladi.Bir gün okul dönüsü eve kosarak geldi ve kendisini annesinin kollarina atti.Hiçkiriyordu... Bu onun yasadigi ilk büyük hayal kirikligiydi; Aglayarak "Büyük bir çocuk bana ucube dedi..."Küçük çocuk bu kadersizligiyle büyüdü. Arkadaslari tarafindan seviliyordu ve oldukça da basarili bir ögrenciydi.Sinif baskani bile olabilirdi; eger insanlarin arasina karismis olsaydi.

Annesi, her zaman ona "Genç insanlarin arasina karismalisin" diyordu, ancak ayni zamanda yüreginde derin bir acima ve sefkat hissediyordu.Delikanlinin babasi, aile doktoru ile oglunun sorunu ile ilgili görüstü; "Hiçbir sey yapilamaz mi?" diye sordu.Doktor "Eger bir çift kulak bulunabilirse, organ nakli yapilabilir" dedi.

Böylece genç bir adam için kulaklarini feda edecek birisi aranmaya baslandi.Iki yil geçti bir gün babasi "Hastaneye gidiyorsun oglum, annen ve ben, sana kulaklarini verecek birini bulduk ancak unutma bu bir sir" dedi.

Operasyon çok basarili geçti. Yeni görünümüyle psikolojisi de düzelen genç, okulda ve sosyal hayatinda büyük basarilar elde etti. Daha sonra evlendi ve diplomat oldu.Yillar geçmisti, bir gün babasina gidip sordu:
"Bilmek zorundayim, bana bu kadar iyilik yapan kisi kim? Ben o insan için hiçbir sey yapamadim... Bir sey yapabilecegimi de sanmiyorum" dedi

Babasi, "fakat anlasma kesin, su anda ögrenemezsin, henüz degil..."

Bu derin sir yillar boyunca gizlendi. Ancak bir gün açiga cikma zamani geldi... Hayatinin en karanlik günlerinden birinde, annesinin cenazesi basinda babasiyla birlikte bekliyordu.Babasi yavasça annesinin basina elini uzatti; Kizil kahverengi saçlarini eliyle geriye dogru itti; annesinin kulaklari yoktu.

"Annen hiçbir zaman saçini kestirmek zorunda kalmadigi için çok mutlu oldu" diye fisildadi babasi "..ve hiç kimse, annenin daha az güzel oldugunu düsünmedi degil mi?"

Gerçek güzellik fiziksel görünüse bagli degildir,ancak kalptedir!

Gerçek mutluluk, gördügün seyde degil, asil görünmeyen yerdedir...

Gerçek sevgi, yapildigi bilinen seyde degil, yapildigi halde bilinmeyen seydedir!"



Seven Eşin Fedakarlığı;


Kadin her sabah oldugu gibi o günde beyaz degnegi ve el yordami ile
otobüse
binmisti. soför:
-Soldan üçüncü sira bos hanimefendi, dedi.

Kadin 32 yasinda güzel bir bayandi ve esi oldukça yakisikli bir deniz
subayi
idi. Bundan bir kaç ay önce yanlis bir teshis sonucu gerçeklestirilen
ameliyatla gözlerini kaybetmisti genç kadin ve asla göremeyecekti.

Kocasi ameliyattan sonra aci gerçegi ögrenince yikilmis ve kendi
kendine bir
söz vermisti. Asla karisini yalniz birakmayacak, ona sonuna kadar
destek
olacak, kendi ayaklari üzerinde durana kadar cesaret verecekti.
Günler geçiyordu. Kadin her geçen gün kendini daha kötü hissediyor, çok
sevdigi kocasina yük oldugunu düsünüyordu. Esinin bu içine
kapanik,karamsar
hali kocayi çok üzüyordu. Bir an önce bir seyler yapmasi gerekiyordu,
karisi
günden güne kendi içine kapanik dünyasinda kayboluyordu. Bütün gün
düsündü
koca, nasil yardim edebilirim güzeller güzeli esime diye. Birden aklina
esinin eski isi geldi. Geri dönmesini isteyecekti. Ama bunu ona nasil
söyleyecekti, çünkü artik çok kirilgan ve nesesizdi. Bütün cesaretini
toplayarak aksam karisina konuyu açti. Karisi dehsetle gözlerini açti:
-Ben bunu nasil yaparim ben körüm, diye bagirdi.

Kocasi ona destek olacagini, her sabah kendisinin ise birakacagini ve
aksamlari da is çikisinda alacagini ve ona çok güvendigini söyledi.
Çünkü esini taniyordu ve bunu basarabilecegini biliyordu. Kadin büyük
bir
umutsuzlukla kabul etti çünkü esini çok seviyordu ve onu kirmak
istemiyordu.
Her sabah esini isine birakiyor ve aksamlari da aliyordu fedakar koca.
Günler böyle ilerledi, karisi eskisinden biraz daha iyiydi. Fakat
kocasi
daha fazlasini istiyordu, kendisine söz vermisti sonuna kadar
gidecekti.
Aksam karisina:
-Artik ise kendin gidip gelmelisin, dedi.

Kadin sasirmisti. Bunu asla yapamayacagini söyledi. Kocasi israr edince
onu
yine kiramadi ve bütün cesaretini topladi. Bunu kendisi de istiyordu
ama o
kadar güveni yoktu.

Sabahlari kadin artik otobüs duragina kendisi gidiyor, otobüsüne
biniyor ve
otobüsten inerek isine gidebiliyordu. Günler günleri kovaladi, hiç bir
problem yoktu. Yine bir gün otobüse binerken, soför:
- Sizi kiskaniyorum, hanimefendi dedi.

Kadin kendisine söylenip söylenmedigini anlayamadan, neden diye sordu.
Soför:
- Çünkü her sabah sizin arkanizdan bir deniz subayi genç adam otobüse
biniyor ve bütün yol boyunca sevgi ile size bakiyor, otobüsten indikten
sonra yesil isikta yolun karsisina geçmenizi bekliyor siz binaya
girdikten
sonra arkanizdan öpücük yollayip size her gün sevgiyle el salliyor,
dedi.