Ben kalemim. insanoğlu yüzyıllardan bu yana

beni yanından hiç eksik etmedi. Benimle

şiirler, hikâyeler, masallar yazdı. Mektuplaştı.

Anlaşmalar yaptı. Acılarını, sevinç ve mutlulukları nı

dile getirdi.

ilk çağlarda bugünkü gibi değildim. Sivri ve kesici bir özelliğe

sahiptim. insanlar, duvarlara, taşlara, tahtalara beni kullanarak

yazılar yazdılar, şekiller çizdiler.

Bugün kimi mağaralarda, yazıtlarda benimle yazılan yazılar,

yapılan şekiller önemli belgeler hâlinde korunuyor.

Önceleri kömür, kireç ve benzeri maddelerden yapıldım. Beni

incelttiler, bana şekil verdiler. Beni kuş tüylerinden, kamışlardan

yaptılar. Tahtaları kestiler, incelttiler, kaleme dönüştürdüler.

Yüzyıllardan bu yana şeklim değişti. Uzadım, inceldim, kısaldım,

pek çok şekle ve renge girdim.

Bugün, kırtasiye dükkânlarında gördüğünüz gibi,

yüzlerce şekilde üretiliyorum.

Mürekkeple yazan arkadaşıma dolma kalem

adını koydular. Adı tükenmez olmasına rağmen

tükenen kalemlerle tanıştım. Daha ucuz olsun diye

plastik kalemlere dönüştürdüler beni.

Ya boya kalemleri... Her renkte üretilen, küçük

dostların sevgilisi boyalı kalemler.

Küçük parmaklar arasında nasıl da mutluyum bir bilseniz!

Minik yürekler, benimle kâğıtlara konuk oldu. Bir umut hâlinde

dağların arasındaki güneşi benimle boyadı küçük dostlarım.

Kalemtıraşlarla açıldım. Ömrüm boyunca yazmayı, çizmeyi,

boyamayı sürdürdüm, tükenip bitinceye kadar.

iyiliği, doğruluğu, güzelliği yazarak, çizerek anlatmak ne

güzel! Kâğıtla buluşup bir şiire dönüşmek, bir mektup hâlinde

bir dosta, arkadaşa ulaşmak...

Sizler gibi benim de dileklerim, umutlarım var. Ben kalemim.

Yazmaya tutkunum. Kitapla, çalışkan öğrencilerle dostum. Ben,

sevginin kâğıda ve kitaba dönüşen diliyim.