REFİK HALİT KARAY(1888-1965)

1888- 1965 yılları arasında yaşamış olan edebiyatçı – yazar, Karakayış ailesindendir. Refik Halit, Galatasaray Sultanisi ve Mekteb-i Hukuk’ta okumuştur. Fecr-i Ati Edebiyatı topluluğunun kurucularından olan Karay, uzun yıllar gazetecilik yapmıştır. Kirpi takma adıyla eleştiriler ve siyasi yazılar yazmıştır. Bu yüzden I. Dünya Savaşına kadar Anadolu’ya sürgün edilmiştir. Refik Halit Karay, Robert Koleji’nde öğretmenlik, Sabah gazetesinde yazarlık, Posta-Telgraf müdürlüğü yapmış, Aydede isimli mizah dergisini çıkarmıştır. Millî Mücadele aleyhindeki yazı ve davranışları yüzünden “yüz ellilikler” listesine alınmış, yurdu terk etmek zorunda kalmıştır. Özellikle hiciv, mizah, deneme, fıkra ve hatıra(anı) türünde eserler yazmıştır.

Romanlar 

Ø   İstanbul'un İç yüzü (1920)

Ø   Ay Peşinde (1922)

Ø   Yezidin Kızı (1939)

Ø   Çete (1940)

Ø   Sürgün (1941)

Ø   Anahtar (1949)

Ø   Bu Bizim Hayatımız (1950)

Ø   Yeraltında Dünya Var (1953)

Ø   Dişi Örümcek (1953)

Ø   Bugünün Saraylısı (1954)

Ø   İki bin Yılın Sevgilisi (1954)

Ø   İki Cisimli Kadın (1955)

Ø   Kadınlar Tekkesi (1956)

Ø   Karlı Dağdaki Ateş (1956)

Ø   Dört Yapraklı Yonca (1957)

Ø   Sonuncu Kadeh(1965)

Ø   Yerini Seven Fidan(1977)

Ø   Ekmek Elden Su Gölden (1980)

Ø   Ayın On Dördü (1980)

Ø   Yüzen Bahçe (1981)

Hikayeler

Ø  Memleket Hikayeleri (1919)

Ø  Gurbet Hikayeleri (1940)

Ø  Eskici

Ø  Garaz

Oyunlar

Ø  Kanije Müdaafası (1909)

Ø  Deli (1939)