Urfa’ya gidenler iyi bilirler. Urfa’nın dışardan

yuksek duvarlarla kuşatılmış, kaleyi andıran kesme

taşlarla orulmuş eski evleri icten ya tek katlı

ya da iki katlıdır. Zemin katında ve birinci katta birer

eyvan ve bunlara acılan sa.lı sollu birer oda

bulunur. Evin soka.a bakan hicbir penceresi yoktur.

Dış dunya ile ba.lantıyı kuran sadece, co.u

zaman, demirden bir kapıdır. Avlunun ortasında,

yerden yarım metre yuksekliğinde ya kare ya yuvarlak,

suyu dinmeyen bir havuz bulunur. Avlunun

bir koşesinde geleneksel bir asma ağacı, bir koşesinde

de vazgecilmeyen bir nar a.acı yer alır.

Bir tek sozcukle eski Urfa evleri (dışa kapalılı.ına

karşın), icten ice acılan, cocu.un duş gucunu

uyaran bir yeryuzu cennetidir.

1909 yılı başlarıydı. Bu evlerden birinde yaşı-

yordum. Havuzda oynuyordum bir gun. Ka.ıttan

yaptığım kayıkları havuzun akan sularına bırakarak

eğleniyordum. Bir aralık havuz başına konan

kucuk bir serceye gozlerim takıldı. Yavrucuk minik

gagasıyla havuzdan su iciyordu. Bilmem hangi

şeytan beni durtukledi. Nar ağacının dibinde buldu.

um bir cakıl taşını alarak rastgele kucuk kuşa

doğru fırlattım. Fırlatmamla kuşun suya duşmesi

bir oldu. Zavallı sercecik, suya doyamadan oluvermişti.

Ağlamaya başlamıştım. Aradan yıllar

gecti; bu olayı her anımsayışımda, bu ilk a.layı-

şın sesini hala duyar gibi olurum.

Butun yaşamım boyunca kuş, kedi gibi kucuk

hayvanlara gosterdiğim aşırı sevgide, altı yaşları

mda başımdan gecen bu acıklı olayın payı buyuktur.

Suut Kemal YETKiN

Bu Metnin Ses Dosyasını İndirmek İçin Tıklayınız...