Geldi Kafiye, Gitti Safiye

Değersiz bir şeyi ararken, değerli bir şeyi kaybetme.
Elindekinin kıymetini bil. Dışarıdaki buğdayı görüp, evdeki arpadan olma.
Şairlerden biri “Sabaha dek okşadım seni.” diye bir mısra yazar. İkinci mısrayı yazacak ama bir türlü kafiye uyduramaz. Bu şairin, Safiye adında oldukça bilgili ve güzel bir karısı vardır. Şairden de memnun değildir. Kocasından ayrılmak istemesine rağmen bir türlü ondan boşanamaz. Kadın, efendisinin yanına gelir:
- Efendi ne düşünüyorsun?
- Hiç...
- Hiç olur mu? Söyle!
- Bir şiirin ancak bir mısrasını yazabildim. İkinci mısra için kafiye düşünüyorum.
- Bundan kolay ne var?
- Nasıl kolay?
- Boşadım seni, dersin. Okşadım seni, için güzel bir kafiye olur.
- Tamam, boşadım seni, der demez; kadın başına örtüsünü alarak:
- Beni boşadın, Allaha ısmarladık, diyerek kapıdan çıkar, gider. Bunun üzerine şair, “Geldi kafiye, gitti Safiye” diye kendi kendine mırıldanır.

DİĞER DEYİMLER VE HİKAYELERİ İÇİN TIKLAYINIZ...