BEN OKUMAK İSTİYORUM

Ben okumak isteyen bir köylü kızı…
Adım Elif.
Bir başka dağ köyünde,
Hatice, Fadime, Iraz.
Bırakın açsın baharlarda çiçekler;
Anlayın bizi biraz.

Ben okumak isteyen bir köylü kızı…
Anam cahil,
Babam cahil.
Bir öğretmenin var yalnızca,
Konuştuğumuz dil bir.
Bir gelincik tarlası umutlarım.
Rüzgâr esse,uçuşur yapraklarım.

Henüz altı aylık bebek kardeşim.
Düşünüyorum da,
Ya onun da kaderi olursa,
Benim kaderim.
İşte o zaman kahrolurum.
İşte o zaman,
Bilmediğim yollarda kaybolurum.

Ben okumak istiyorum.
Karanlık dünyama ışık bekliyorum.
Ben, ürkek bir ceylan,
Kanadı kırık bir kuş,
Ülkemin sırtında;
Aşılmaz bir yokuş olmak istemiyorum.

Ben, 
Kimsenin uzanamadığı yerlere uzanan bir kol,
Dağların üzerinden aşan bir yol olmak istiyorum.
Ben, suların söndüremediği ateşlere su,
Ben, bütün yalanlara karşı,
Her şeyin en doğrusu…
Ben, dalları güçlü bir çınar,
Ve ben, yüreklere akan
Berrak bir pınar olmak istiyorum.

Ben okumak isteyen bir köylü kızı…
Okuyamamak yüreğimde derin bir sızı.
Öğretmenim, bir sen anlarsın beni.
Bir sen desteklersin gayretimi.
Başımı omzuna yaslasam,
Saçımı okşarsın.
Uzatsam ellerimi,
Sımsıkı tutarsın.
Eğer dersen ki,
“Babanın gönlünü yaptım.
Artık sen de okuyacaksın.”
Dersen ki;
“Haticeler, Fadimeler, Irazlar da okuyacak.”
Yok olur korkularım.

Ben okumak isteyen bir köylü kızı…
Okuyamamak yüreğimde derin bir sızı
Duyun çığlığımı.
Dönmeyin bana sırtınızı!
Okutun, okutun, okutun beni…


Ülkü Duysak




HİÇ SOLMAYACAK ÇİÇEKLERİN


Sen, karlı dağların ardından doğan güneşim.
Sen, gücümün yetmediği işlerde güç yetirenim.
Sen, ağladığım zamanlarda gözyaşımı silenim.
Sen öğretmenim,
En bunalımlı çağlarımda,
Önüme geniş ufuklar serenim.
Sen bahçıvanım,
Sen en güzel çiçekleri yetiştirenim.
Şunu bil ki,
Hiç solmayacak çiçeklerin.


Ülkü Duysak


ÖĞRETMENİM

Anadolu’nun toprak kokan yollarından geçtin,
Irmak oldun aktın denizlere doğru.
Çevir yönünü öğretmenim,
Bir de bana doğru.

Ben dağ çiçekleri kadar masum,
Kır çiçekleri kadar narinim.
Yaylalarda burcu burcu kokar tenim.
Çevir yönünü bana doğru,
Beni de yaksın ilim ateşin.

Sensin fırtınalar arkasından doğan güneşim.
Isıt içimi, ısıt öğretmenim.
Yanlışlara sapmasın düşüncelerim.
Bil ki boşa gitmeyecek emeklerin.
Alnımda belirecek damla damla,
Alın terin.

Seni bekleyen daha nice öğrenciler var.
Onlar da aydınlansın ışığınla.
Çevir yönünü öğretmenim,
Yurdumun dört bucağına.

Biz hepimiz,
Yarınların güvencesi…
Eğit, öğret, yücelt bizi.
Çevir yönünü bize doğru;
Cehaletin karanlığı,
Sızlatmasın içimizi. 


Ülkü Duysak




ÖĞRETMENİM 

Bana çiçek diyorlar öğretmenim.
Tohumumun özü sensin.
Yapraklarım senin ellerin.
Suyum senin yüreğin.

Bana şekil verilmemiş hamur diyorlar.
Hamurumun mayası,
Bilgilerin.
Öğretmenim,
Bana geleceğin güvencesi diyorlar.
Geleceğe yürürken ben,
Sensin benim desteğim.
Geleceğe yürürken ben,
Korkusuz, cesur…
Hep çalışmak ödevim.
Sözüm söz!
Biliyorsun,
Yalan söylemez eserin.


ÜLKÜ DUYSAK



ÖĞRETMENİM 

Öğretmenim…
Dağları kekik kokan memleketimin,
Türkülerinde nağmeyim.
Dilden dile dolaşır nakaratlarım,
Saygıyım, düzenim, terbiyeyim.
Minik yüreklerde sevgiyim, dokunulmamış,
Kirletilmemiş düşünceleriyim beyinlerin.

Öğretmenim…
Bazen bir dağ köyünde,
Bazen bir şehirde…
Bahçıvanıyım bahçelerin.
Sevgi tohumları ekerim,
Çorak toprakların üstüne…
En güzel çiçeklerini ben yetiştiririm mevsimlerin.
Alın teri nasıl damlar yediğimiz ekmeklere,
Öğretirim.

Öğretmenim…
Yurdumun bir yerinde…
Ahmetlerim, Mehmetlerim,Ayşelerim,
Ortak ederler beni gülücüklerine.
Ta uzaklardan duyarlar sesimi.
Sanki birlikte alıp veririz nefesimizi.
O minicik elleri dizi dizi,
Sarılırlar bedenime.

Öğretmenim…
Bazen bir dağ köyünde,
Bazen bir şehirde…
Nerede olursam olayım,
Başak başak savrulurum,
Yurdumun her köşesine…
Bütün kurşunları doldursalar da gövdeme,
İnanın!
İnanın dokunamazlar fikirlerime…


ÜLKÜ DUYSAK




ŞİMDİ BEN DE ÖĞRETMENİM

Hayatı hecelerken tanıdım seni.
Aydınlanan ufukla geldin ,
Girdin dünyama.
Bir çiy tanesi nasıl düşerse gül yapraklarına,
Öylesine,
Öylesine güzel değdi,ellerin saçlarıma.
Annem bildim.
Babam bildim
Sığındım kucağına.

Beni yalnız bırakmadın.
Acı çektin zaman zaman,
Ama karşımda ağlamadın.
Tonlarca yükü taşıdı omuzların,
Yine de yorulmadın.
İlim yolunda,
Çağlayan bir pınardın,
Durulmadın.
Koca bir çınardın gökyüzünü avuçlayan.
Fırtınaların en şiddetlisin de bile yıkılmadın.

Bilmediğim yollarda,
Kılavuzdun yanımda.
Seninle yol aldım geçmişten geleceğe.
Yol göstermekten usanmadın.

Sesinden dinledim,
Saflığı,temizliği.
Seninle birlikte soludum,
Hayatın nefesini.
Elinden hiç düşmedi tebeşirlerin.
Öğrettin bana bilmediklerimi.

Bu, Elif Kızın Kağnısı’ndaki mermi.
Bu Nene Hatun,bu Ulubatlı Hasan.
Bu Fatih,bu Alparslan!
Bu Koca Sinan!
Bu Atatürk,
Tarihe destan yazan.
Bu nakış Anadolu kokar burcu burcu.
Bu ilmekler gelin kızların alın teri.
Bu yürek,
Şehidine ağlayan ana yüreği.

Bu Konya Ovası,bereketin adı.
Bu Erciyes’in gururlu başı.
Bu Palandöken,bu yüce Ağrı diyerek,
Dolaştırdın baştan başa Türkiye’mi 
  
Yüreğime doldurduğun sevgi,
Bayrak sevgisi,vatan sevgisi.
Yüreğime doldurduğun sevgi,
Atatürk sevgisi.
Senin sayende öğrendim öğretmenim,
Dilimi,dinimi,tarihimi.
Öğrendim,
İçine yalan katmadan anlattığın gerçekleri.
Çünkü öğrettiklerin,
Hayatın ta kendisi.

Sen öğrettikçe,
Toprağa daha sağlam bastı adımlarım.
O topraklarda yatmakta bilirim,  
Yarınlarım.
Anladım ki,
Şimdi ben,
Dünyanın içine sığmayan
Kocaman bir dünyayım.
Deryayım uçsuz bucaksız,
Fikir üreten bereketli bir bahçeyim.
Şimdi ben de güçlü bir yürek,
Bükülemeyen bir bilek,
Şimdi ben de
Senin gibi aziz bir öğretmenim. 


ÜLKÜ DUYSAK