Gültekin Samancı (Sâmanoğlu)

2 Kasım 1927'de Konya'da doğdu. 1947 yılında Kuleli Askeri Lisesi'ni, 1949'da Harp Okulu'nu bitirdikten sonra, Subay olarak yurdun çeşitli yerlerinde görev yaptı. 1959 yılında kendi isteğiyle ordudan ayrıldı. Basın Yayın Turizm Bakanlığı'na girdi. Bir yıl sora İç Basın Müdürü oldu. 1961'de, 195 sayılı Kanun gereği, Basın İlân Kurumu'nun ilk kuruluş işlemlerini yapmak üzere, Bakanlar Kurulu'nca teşkil edilen beş kişilik kurula atandı. Aynı yıl Kurum Genel Kurulu'nda Hükümet Temsilcisi olarak görevlendirildi. Genel Kurul tarafından Yönetim Kurulu'na seçildi. Bu görevi 1967'ye kadar sürdürdü. 1967 yılında Basın İlân Kurumu Genel Müdür Yardımcılığına, 1973'de de Genel Müdürlüğe getirildi. Bu görevini hayatının sonuna kadar başarıyla sürdürdü.

1988 ve 1992 yıllarında dörder yıl olmak üzere iki dönem TRT Yönetim Kurulu üyeliğine seçildi. Anadolu'nun çeşitli yerlerinde düzenlenen Anadolu Basını Bölge toplantılarına katıldı. Basın, Yayın, Dil, Edebiyat ve Kültür konulu pek çok toplantıya katıldı, komisyonlarda çalıştı, bildiriler sundu.

1987 yılında “Anadolu Basını Üstün Hizmet Ödülü”nü aldı. Ankara Gazeteciler Cemiyeti tarafından seçilen “Son Kırk Yılın En Başarılı Gazetecileri” arasında yer aldı.
Kültür, sanat ve turizmle ilgili bir çok sivil toplum örgütünün üyeleri, yöneticileri arasında bulundu.

Cumhuriyet döneminin önde gelen şairlerinden biri olan Gültekin Samancı, edebiyat alanında Sâmanoğlu soyadını kullandı. Türk edebiyatında bir ekol olan Hisar dergisi kurucuları ve Hisarcı şair ve yazarlardan biriydi. 1983 yılında, Sturga Şiir Şöleni'nde Türkiye'yi temsil etti.
1948 yılında Çınaraltı dergisinde yayınlanan ve:
“Sen ilk iftar meyvesi ramazan sinisinde,
Sen kadın üstü kadın, gönül kavsinde saklım...
İşlenmemiş minyatür ıstırap çinisinde,

Hayal havzumun suyu ipek, ipek duvaklım” dizeleriyle başlayan “O Kadın” şiiri ile sanat çevrelerinin dikkatini çekmişti:

1950 sonrası şiir ve yazılarını Hisar dergisinde yayınlamaya başladı. Hisar'ın çıkmadığı dönemde ve kapandıktan sonra. Türk Edebiyatı, Türk Yurdu, Türk Dili ve Çağrı gibi dergilerde imzası görüldü.

“Kökü mazide ati olmak” dizesi, Gültekin Sâmanoğlu'nun temel sanat anlayışını oluşturdu.
Tarih şuuru içinde gelişen, büyüyen kültür duyarlılığıyla, geleneğe bağlı hayat düzeniyle, sanata yıkıcı değil, yapıcı olarak duyduğu saygısıyla örnek oldu. Son yıllarda katıldığı ve yönettiği gönül dostları toplantılarında .gençleri yönlendirdi, yüreklendirdi.

Şiirinde geleneğe bağlı olarak hece veznini kullandı. Ancak, hecenin alışılmış şekil, kalıp ve biteviyeliğine, yeni bir biçim, ahenk ve içerik getirdi. Şiir dili kusursuz taze ve değişikti. Gerçekleri duygunun tülleri arkasından vererek yumuşatan, dış dünyadan çok, kendi iç dünyasına, hatıralarına gömülü, lirik, duygulu bir şairdi.

Gültekin Samancı, Evli, biri kız, biri erkek iki çocuğu ve üç torunu bulunmaktaydı. Şiirleri Alacakaranlık ve Uzun Vuran Gölge adlı kitaplarda yayınlanmıştı. Cahit Sıtkı Tarancı ve Kemalettin Kumu'ya ilişkin iki kitabı daha bulunmaktaydı.

Türk milliyetçiliğini hayatı boyunca savunmuş olan değerli şair Gültekin Samancı 11 Nisan 2003'te hayata veda etti.

Çeşitli milliyetçi kuruluşlarda görev yapan Gültekin Samancı, millî ülkü yolunda sessizce fakat ısrarla yürümeyi ilke edinmişti.

Edebî hayatında Sâmanoğlu takma adını kullanan Gültekin Samancı, Hisarcılar ekolünün hayattaki son temsilcilerinden biriydi.