İlhan Tarus

(27 Ocak 1907- 8 Ocak 1967)

 Türk savcı, yargıç ve hikaye, oyun, roman yazarıdır.[1] Çağdaş Türk edebiyatı yazarı olan Tarus, tiyatro oyunları, öykü ve romanlar yazmıştır.

Hayatı [değiştir]

27 Ocak 1907 tarihinde Tekirdağ'da doğan İlhan Tarsus, ilkokulu Tekirdağ, Biga ve Niğde'de okumuştur. Babasının mesleği (reji görevlisi) nedeniyle sıkça yer değiştiren Tarsus Konya, Çanakkale ve Kütahya'da eğitim almasının ardından orta öğrenimini İstanbul, Kabataş Lisesi’nde, yüksek öğrenimini 1928 yılında Ankara Hukuk Fakültesi’nde tamamlamıştır.[2]

1929-1932 yılları arasında Türkiye'nin çeşitli yerlerinde savcı ve yargıç olarak çalışmıştır. Ancak siyasi bir nedenden dolayı görevine son verilmiştir. 1932-1945 yılları arasında İstanbul’a yerleşerek muhabirlik ve gazetecilik yapmıştır. Daha sonra hukuki olarak asıl mesleğine dönerek, 1946-1957 yıllarında yine Adalet Bakanlığı’nda çalışmasını sürdürmüştür. 8 Ocak 1967 tarihinde Ankara'da ölen İlhan Tarsus, Cebeci Mezarlığında gömülüdür

İlk yapıtları oyun türünde olan İlhan Tarus’un, çeşitli gazetelerde öykü ve romanları yayınlanmıştır. [3]İlk eseri 1927'de “Hareket Dergisi”'nde yayınlanmıştır. 1935 yılından itibaren “Haber”, “Servet-i Fünun” ve “Varlık” dergilerinde hikâyeleri basılmıştır. İlk romanı olan "Yeşilkaya Savcısı"'nda, Kurtuluş savaşı sırasında Anadolu'da edindiği izlenimleri dile getirmiştir. Öykülerinde konularını yaşadığı çevreden almıştır.[4]

Eserleri

Hikâyeleri

Doktor Monro'nun Mektubu (1938),

Tarus'un Hikâyeleri (1947),

Apartman (1950),

Karınca Yuvası (Büyük hikâye, 1952),

Ekin İti (1953),

Köle Hanı (1954).

RomanlarI

Yeşilkaya Savcısı (1955),

Var Olmak (1957), 2008 ISBN 9786055730208 [6]

Uzun Atlama: Bir Endüstrileşmenin Romanı (1957),

Hükümet Meydanı (1958), Mart 2010 ISBN 9786055730284 [7]

Duru Göl (1961),

Vatan Tutkusu (1967).

Oyunları

Ceza Hâkimi (1940),

Bir Gemi (1942),

Suavi Efendi (1962).

İncelemesi

Ahiler (1947).