SONE 

İlk iki bendi dörtlük, son iki bendi üçlük on dört mısradan oluşan nazım şekli. Önce İtalyan edebiyatında kullanılmış, sonra Fransız edebiyatına, oradan da diğer Avrupa edebiyatlarına geçmiştir. Edebiyatımızda ilk Cenab Şahabeddin’in sone şeklinde şiir yazdığını görüyoruz. Servet-i Fünûn şairlerinin hemen hepsi bu nazım şeklini benimser. Sone kafiye sistemi üçe ayrılır. 
1. İtalyan tipi: Kafiye şeması abba, abba, ccd, ede 
2. Fransız tipi: Kafiye şeması abba, abba, ccd, eed 
(İtalyan ve Fransız tipi sone arasındaki tek fark son üçlüğün düzenindedir.) 
3. İngiliz tipi: Mısra sayısı değişmemekle beraber ilk on iki mısra tek bir bend, son iki mısra da ayrı bir bend halinde yazılırlar. Kafiye şeması: a b a b c d c d e f e f g g. Örnek: 

Yüksük 

Yüksüğün ince şeklini yazmak 
Bana pek güç gelir kadınlardan 
Sorunuz belki bir güzel parmak 
onu tersim için bulur imkan 

Bunu bir çekmenin içinde gören 
Mu’teber bir refik-i hane sanır; 
Kadrini pek bilirler elde iken, 
Düştüğü anda mutlaka alınır. 

O da layık nezâketin eline: 
Tenine saplanır iken iğne, 
Yine pekçok sever iş işlemeyi; 

Bin letâfetle çırpınır her ân... 
Sanki bir nahl-i nev-hayâta konan 
Küçücük bir kuşun küçük yüreği! 
Ali Ekrem (Bolayır)