BEŞİNCİ MEVSİM

Düştü can evime dördüncü cemre

Dünyayı üçüncü gözümle gördüm.

Dört yüz seksen beş gün çekti bir sene

On altıncı aya takvimsiz girdim.

Aynalara baktım korku gösterdi

Saatler her sabah kırkı gösterdi

Namlular nişanlar Türk’ü gösterdi

Hayatım boyunca hedefte durdum.

Gül sundum yediler,koklamadılar

Armağan can verdim saklamadılar

Gittim...gelir diye beklemediler

Kaybolan gölgemi yollara sordum.

Getirdim yanıma ay’ı bir karış

Ölçtüm ki dağların boyu bir karış

Şehiri bir adım,köyü bir karış

Damlada denizdir en küçük derdim.

Savurdum,eledim,seçtim zamanı

Yaprak yaprak,tel tel açtım zamanı

Haftada üç asır geçtim zamanı

Nereye gittimse zamansız vardım.

Yırtıldı ruhlara çizdiğim resim

Yazık,kulaklara sığmadı sesim

Yaşadığım şimdi beşinci mevsim

Çağın çilesini sırtıma sardım.

Abdurrahim KARAKOÇ

(Beşinci Mevsim)