ÖLÜMÜ BAYRAM SANDIM

I.

Kötülükleri tanımadan önce

Seni melek sanmıştım;

Işıl ışıl yanan

Aydın,

Apaydın bir insan.

II.

İnsandık

Sevda çekerdik

Acılar içerisinde,

İnandık,

            uzun bir süre

                            meleklere

                                   ezile ezile.

III.

Kötülükleri görünce

Ölümü bayram sandım.

Özlemle bekledim

Bir bayram hediyesi gibi.

Gelmedi,

            yolu şaşırmıştı,

Dolaşıyordu sinsi sinsi.

IV.

Yanı başımda gelinim sandım.

İnandık,

Acılar içinde

Melek yüzlü güzele

                          uzun süre.

V.

Ölüm korkusunda

Gözlerin kızıl,

Gözbebeklerin

                        simsiyah.

Gözlerinde okudum

                        ölümü sevdalım.

Sonunda anladım:

Artık ölüm bile yetmiyor!

                                   BÜLENT TEKİN