Edebiyat Ders Notları İçin Tıklayınız...

Tanzimat Dönemi Türk Edebiyatı Dil ve Anlatım Özellikleri

Tanzimat Dönemi "Türk dil tarihi" konusunda çalışmaların başladığı, sözlük çalışmalarının ilk defa bilimsel olarak yapıldığı bir dönemdir.

Konuşma dilindeki sadeliğin yazı dilinde de olması görüşünü benimsemişlerdir.

Roman ve hikâyelerde dil iki değişik görüntü verir. Karşılıklı konuşmalarda sadeleşen dil, ruh çözümlemeleri ve tasvirlerde ağırlaşır.

Tiyatroların dili genellikle sahne diline uygundur. Şive taklitleri ve cinaslar, geleneksel Türk seyirlik oyunlarından Meddah, Orta Oyunu ve Karagöz'den esinlenme, eserlere yansımıştır.

Birkaç şairin özenti ile halk şiiri yolunda yaptıkları şiir çalışmaları dışında, şiirin dili oldukça ağırdır. Divan edebiyatını bile geride bırakan bu ağır dil, Arapça Farsça tamlamalarla doludur. Bu ağır dil, Tanzimat'ın birinci dönemindeki "Toplum için sanat" görüşüne ters düşer.

Divan nesrinin belirgin özelliği olan sanatlı ve uzun cümle yapıları terk edilmiş, kısa ve açık anlatımlı cümleler kullanılmaya başlanmıştır.