LOUIS PASTEUR (LUİ PASTÖR)

Sabah Meister’lerin küçük oğlu Joseph okula geç kalmıştı. Onun için ana yolu bıraktı. Daha kestirme bulduğu arka yola saptı. Böylece beş on dakika kazanacağını ve öğretmenden önce sınıfa gireceğini umuyordu.

Okulun bahçe kapısı görünmüştü bile. Küçük Joseph adımlarını sıklaştırdı. Fakat birden korku içinde durdu. Karşıdan iri, boz bir köpek geliyordu. Joseph köpekten korkardı. Üstelik bu köpek gerçekten
pek korkunçtu. Ağzından salyalar akıyordu. Başını önüne eğmiş, hırlayarak yaklaşıyordu. Çocuğu asıl korkutan, hayvanın delice bakışları, sağa sola saldırışları oldu.

Bir an kaçmayı düşündü. Ama korkudan dizlerinin bağı çözülmüştü. Bağırmak istedi, bağıramadı. Aynı anda köpek atladı üstüne. Çocuk, elleriyle yüzünü kapadı. Birden kendini yerde buldu. Azgın köpek rastgele ısırıyor, pantolonunu parçalıyordu.

Bereket versin bir duvarcı, uzaktan olup bitenleri görmüştü. Koşup yetişti. Elindeki sırıkla köpeğe vurmaya başladı, hayvan yıldırım hızıyla olay yerinden kaçtı.

Adam çocuğu kucağına alıp doktora götürdü. Doktor hemen yaraları sardı. Köpek daha başkalarını da ısırmıştı.
   Hayvan kuduzdu.
Doktor:
– Kuduz üzerinde incelemeler yapan arkadaşım Louis Pasteur’e durumu bildireceğim, dedi. Belki çocukçağıza yardımcı olur.

O sıralarda Louis Pasteur, kuduza karşı bir aşı bulmuştu ama hayvanlar üzerinde iyi sonuç veren bu aşıyı henüz insanlarda denememişti.

Küçük Joseph’i birkaç saat sonra Pasteur’e getirdiler. Hemen bir yatağa yatırdılar çocuğu. Pasteur iki doktor arkadaşıyla birlikte muayene etti. Evet, kuduzdu çocuk. Arkadaşları, Pasteur’e:
– Bulduğun aşıyı bu çocuk üstünde dene, dediler.

Ama Pasteur kararsızdı. Ya aşı kötü bir etki gösterirse ne yapardı sonra? Düşüncesini doktor arkadaşlarına söylediği zaman, onlar:

– Bu çocuk kuduz. Nasıl olsa ölecek. Aşı kötü etki gösterse bile bir kere dene. Bizce hiç bir sakınca yok, dediler.

Bunun üzerine Pasteur, aşıyı on beş gün süreyle uyguladı. Ama hasta çocuk kendinden geçmiş bir hâlde, baygın yatıyordu.

Doktor, geceleri rüyasında çocuğu hep kudurmuş olarak görüyor, bağırarak yatağından fırlıyordu. Bazı geceler sabahlara kadar uyumuyor, sonucun ne olacağını bekliyordu. Bu arada biraz dinlenmek
için bir köye gitti. Orada her gün çocuğun sağlığı hakkında telgrafl bilgi alıyordu.

Sonunda bir akşam çocuğun iyileştiğini öğrendi. Sevinçle atına atlayıp muayenehanesine geldi. Gerçekten çocuk gözlerini açmış, iyi olmuştu. Artık sevincine diyecek yoktu. Bulduğu aşı işe yarayacaktı.

Şükrü Enis REGÜ