KÜÇÜK ÇOCUK

Bir zamanlar küçük bir çocuk okula başlamış.
Oldukça küçük bir çocukmuş.
Okulsa büyük bir okulmuş.
Ama küçük çocuk, bahçe duvarından sınıfına yürüyerek gideceğini keşfettiğinde
Mutlu olmuş.
Bundan sonra okul ona eskisi kadar büyük görünmemeye başlamış.
Bir sabah
Küçük çocuk okuldayken
Öğretmeni seslenmiş:
“Bugün resim yapacağız.”
Küçük çocuk çok sevinmiş.
Resim yapmayı çok severmiş.
Her türlü resim yapabilirmiş:
Aslanlar, kaplanlar,
Tavuklar, inekler,
Trenler ve tekneler.
Mum boyalarını çıkarmış
Ve başlamış çizmeye.
Ama öğretmeni,
“Bekleyin! Daha başlamayın.” diye bağırmış.
Ve herkes hazırlanana kadar beklemişler.
“Şimdi...” demiş öğretmeni,
“Çiçek resmi yapacağız.”
Küçük çocuk sevinmiş.
Çiçek resmi yapmayı çok severmiş.
Güzel güzel çiçekler yapmaya başlamış.
Pembe, portakal rengi ve mavi rengârenk çiçekler.

Ama öğretmeni,
“Bekleyin! Ben size nasıl yapacağınızı göstereceğim.” demiş.
Tahtaya bir çiçek resmi çizmiş.
Sapı yeşil, kendi kırmızıymış.
“İşte böyle. Tamam, şimdi başlayabilirsiniz.” demiş öğretmeni.
Küçük çocuk, öğretmeninin çizdiği çiçeğe bakmış.
Sonra da kendi çiçeğine.
Kendi çizdiği çiçeği daha fazla sevmiş.
Ama bunu söylememiş.
Kâğıdın öteki yüzünü çevirmiş.
Ve öğretmeninkine benzer bir çiçek çizmiş.
Yeşil saplı, kırmızı renkli bir çiçek.
Başka bir gün
Küçük çocuk kapıyı
Kendi başına açabilmeyi başardığında
Öğretmeni, “Bugün hamur çalışacağız.” demiş.
Küçük çocuk çok sevinmiş.
Hamurla oynamayı çok severmiş.
Hamurdan çeşitli şeyler yapabilirmiş:
Yılanlar, kardan adamlar,
Filler, fareler,
Arabalar, kamyonetler...
Ve hamurunu yoğurmaya başlamış.
Ama öğretmeni,
“Bekleyin! Daha başlamayın.” diye bağırmış.
Ve herkes hazırlanana kadar beklemişler.
“Şimdi!” demiş öğretmeni,
“Tabak yapacağız.”
Küçük çocuk çok sevinmiş.
Tabak yapmayı çok severmiş.
Çeşitli boylarda ve şekillerde tabaklar yapmaya başlamış.

Ama öğretmeni,
“Bekleyin! Ben size nasıl yapılacağını göstereceğim.” demiş.
Ve herkese derin bir tabak nasıl yapılır göstermiş.
“İşte böyle. Tamam, şimdi başlayabilirsiniz.” demiş öğretmeni.
Küçük çocuk, bir öğretmeninin yaptığı tabağa bakmış,
Bir de kendi yaptığına.
Kendi yaptığı tabağı daha çok beğenmiş.
Ama bunu kimseye söylememiş.
Hamurunu tekrar top hâline getirmiş
Ve öğretmeninkine benzer bir tabak yapmış.
Bu, derin bir tabakmış.
Çok geçmeden küçük çocuk beklemeyi öğrenmiş.
İzlemeyi de,
Öğretmeninkine benzer şeyler yapmayı da.
Çok geçmeden
Kendine özgü şeyler yaratamaz olmuş.
Daha sonra küçük çocuk ve ailesi,
Başka bir şehirde
Yeni bir eve taşınmışlar.
Ve küçük çocuk başka bir okula gitmek zorunda kalmış.
Bu okul, diğer okuldan
Daha da büyükmüş.
Ve dışarıdan içeriye açılan bir kapısı da yokmuş.
Oldukça büyük basamaklardan çıkmak zorundaymış.
Sınıfına ulaşmak için bir de uzun bir koridordan yürümek zorundaymış.
Daha ilk gün
Öğretmeni, “Bugün resim çizeceğiz.” demiş.
Küçük çocuk çok sevinmiş.
Öğretmeninin komut vermesini beklemiş. Ama öğretmen hiçbir şey söylememiş.
Sadece sınıfın içinde, öğrencilerin arasında gezinmiş.
Küçük çocuğun yanına gelince,
“Resim çizmek istemiyor musun?” diye sormuş.

“İstiyorum.” demiş küçük çocuk. “Ne çizeceğiz?”
Öğretmeni, “Buna sen karar vereceksin.” demiş.
“Nasıl çizeceğim.” diye sormuş küçük çocuk.
“Nasıl istersen öyle.” demiş öğretmeni.
“Hangi renkle boyayacağız?” diye sormuş küçük çocuk.
“Hangi renkle istersen onunla.” demiş öğretmeni.
“Eğer herkes aynı resmi çizerse, aynı renkle boyarsa,
Kimin yaptığını nasıl anlayabilirim?” demiş öğretmeni.
“Bilmiyorum.” demiş küçük çocuk
Ve pembe, portakal rengi ve mavi çiçekler yapmaya başlamış.
Yeni okulunu çok sevmiş.
Ön kapıdan sınıfa bir kapısı olmasa bile!

Helen E. BUCKLEY (Helen E. BAKLİ)
Tavuk Suyuna Çorba
çev.: Şerife KÜÇÜKAL

Metnin Etkinlik Cevapları İçin Tıkla...