7. SINIF TÜRKÇE DERSİ DİNLEME METİNLERİ

3. TEMA-DİNLEME METNİ

ANNE FRANK’IN HATIRA DEFTERİ

Birkaç gündür, hatıra defteri tutma üzerine hele bir düşüneyim diye bir şeycikler yazmadım. Benim gibi birinin, öyle bir işe kalkışması tuhaf kaçıyor da ... İlk defa hatıra defteri tuttuğum için değil, on üç yaşında okullu bir kızın saçmalarına kimse aldırmaz diye. Hani ben de o kadar hevesli değilim. Olsun ama! Ne diye yazmayayım değil mi? Canım yazmak istiyor bir kere, sonra da içimde gömülü kalan bir sürü şeyi gün ışığına çıkarmak en büyük arzum.

Hani "Kâğıt insandan sabırlıdır." diye bir söz var, o geldi aklıma geçen gün. Elim şakağımda oturuyordum. Sokağa mı çıkayım, evde mi oturayım, karar veremiyordum bir türlü. Öyle sıkkındı ki canım... Ne diyordum? Ha, kâğıdın insanlardan sabırlı olduğunu... Onun için, bu mukavva ciltli, üstüne kocaman "Hatıra Defteri" yazılmış defteri kimseye gösterecek değilim. Günün birinde çok candan bir arkadaşım olursa -kız, oğlan, orasını bilmem- o zaman işte ona gösteririm. Zaten hatıra defteri tutmanın sebebi de hep bu. Candan bir dostum yok. Daha açıkça söyleyeyim; kim benim yaşımda bir kızın, kendini dünyada yalnız hissettiğine inanır ki? Üstelik böyle bir şey duyduğum da yok. Canım gibi sevdiğim annem var, babam var, on altı yaşında bir ablam var; tanıdıklardan dost yerine geçecek en az otuz kişi var. Akrabalarım var. Amcalarım, halalarım... Hepsi de iyi insanlar. Evim de var. Uzun sözün kısası, hiçbir eksiğim yok. Bütün arkadaşlarım da böyle. Gülüp söylemekten başka bir şey yaptığımız yok. Şöyle dişe dokunur bir laf edilmiyor ki ... Birbirimize yakınlaşamıyoruz bir türlü. Belki de güvenemiyorum kimseye de ondan. Sebebi ne olursa olsun durum bu. Bir çare de bulamıyorum.

İşte o zaman iş hatıra defterine düşüyor. Ne zamandır beklediğim arkadaşın hayalini gözümün önüne getirmek için ağzı şöyle, burnu böyle diye laf edecek değilim. Bütün dileğim bu hatıra defteri benim dostum olsun.