OKUMAK DÜŞÜNMEK İÇİNDİR

Bir gün önce sınıflarına müfettiş gelmişti. Sınıflarında her bir şeyi çok beğenip herkese ama özellikle
öğretmenlerine teşekkür etmişti. Öğretmenleri müfettişi
yolcu ettikten sonra gelip kısa ve anlamlı bir konuşma yaptı
ve yine “Okumak ve düşünmek üzerinde konuşacağız.” deyip
anlatmaya başladı:
“Evet çocuklar, konumuz düşünmek. Düşünmek! Sahiden insan ne diye okur? Ne diye mi? Bir şey için: O da düşünmek
için. Evet, düşünmek yani kendimizi ve hayatı keşfetmek
için. O zaman, düşünmek mi? İnsan ne yaparsa ne ederse
düşünmüş olur? Bence düşünmek; herhangi bir şeyin
niçinini, niyesini araştırmaktır. Hadi gelin, şöyle bir
düşünelim. Düşünelim mi? Tamam! Arşimet’ten
önce de insanlar boş bir tasın su üstünde durdu-
ğunu pekâlâ görüyorlardı. Değil mi? Fakat o tasın
orada neden batmadığının niçinini, niyesini ilk
kez Arşimet denen bu dev beyin sordu. Bu farkı ilk kez o fark etti. Eee tabii ki bu göz önünde
durup duran doğal yasayı da ilk kez o fark etmiş
oldu. Sanırım anlayacağımızı anlamış olduk. Demek ki hayatın gizi, hayata doğru dürüst sorular
sormaktır.
Şimdi gelin bir de şu Newton (Nivtın) denen güzel adamı analım. Bu adam da çok harika bir adam. Bir yaz günü ağacın gölgesine uzanmış yatıyormuş. Oh, ne güzel! Derken bir elma gelip pat diye kafasına düşmüş. Düşsün.

Ne var bunda? Üstelik elma bu, ilk kez düşmüyor ki. Elma elma olalı hep düşer. Ama Bay Newton, bu durum üzerinde durup düşünüyor. Bu elma orada dalında dururken ne diye düşer? Alır Newton’u niçinler, niyeler, nasıllar...
Sorgulamaya, ardı ardına sorular sormaya başlar. Sonunda araya taraya yer çekimi yasasını bulur. Aferin yüce zekâ Newton’a!

Bu kadar kâşiften, bilgeden söz ettikten sonra tabii ki şimdi şu güzeller güzeli adamı da anmadan geçmeyelim. Zaten ben oldum olası bu adamı çok severim. Kim mi? Kim olacak? Owen
(Ovın), evet Owen! Büyük bilim adamı ve düşünür.
Düşünür olmak harika bir şey. Neyse... Bu güzel
adam bir sabah kalkar, gidip ocağa bir çay koyar. Bir süre sonra çay koyduğu çaydanlıktaki su kaynamaya başlar. Çay bu, elbette kaynayacak.
Owen’i alır bir düşünce. Owen bir şeyi fark eder.
Neyi mi? Çay kaynarken çaydanlığın kapağı ne diye
göbek atar durur? İşte o an Bay Owen’ın gözleri fal taşı
gibi açılır. Olacak bu ya, Owen’ı bu düşünce bir türlü bırakmaz. Kapağın göbek atışı üzerinde durur da durur. Oysa çay kapağı ilk kez göbek atmıyor ya. Zaten buna nice bin insan da tanık. Tanıktır tanık olmasına da ama ilk kez bu konu üzerinde Owen düşünür. Niçin? Niye bu kapak zıplayıp duruyor?’ der. Sonunda Owen, bulacağını bulur. Ve buluşunu, bütün bir insanlığa armağan eder. Konuşmamıza
başlarken ilk başta ne dedik? Okumak, daha çok soru sormak için olmalı. Düşünmek; niçinlerin, niyelerin, nasılların
yanıtını araştırmak içindir.
O zaman bir kez daha söyleyelim, düşünen beyin sağlıklı kalır. Çünkü
biyologlara göre yıpranmayan, sürekli çalışan hücreler, beyin hücreleridir de ondan. Öyleyse okuyarak ömrümüzü uzatmaya bakalım. Bizlerin de insanlığa armağan edebileceği bir şeyler olsun. Evet, şu gök kubbe altında bizlerin de kayda değer bir eseri olsun.”

Ekmel Ali OKUR (1954 - )